-
1 bystry wzrok
быстрое зрениеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > bystry wzrok
-
2 bystry
adj* * *a.1. (= prędki) swift; bystry potok swift-running stream; bystry nurt swift current; bystra rzeka swift river.3. (o inteligencji, umyśle) sharp, keen, quick; bystry dowcip clever joke; bystry umysł keen mind; bystry polityk clever politician; bystra głowa quick head.4. ( o zmyśle wzroku i słuchu) keen, sharp; bystry wzrok keen sense of sight; bystry obserwator keen observer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bystry
-
3 bystry
-
4 bystry
-
5 byst|ry
adj. grad. 1. [rozum, umysł] quick, sharp; [osoba] bright, sharp(-witted); [dowcip, odpowiedź] clever- miała bystry umysł she was (really) bright a. sharp(-witted) a. quick-witted- był bardzo bystrym człowiekiem he was a very bright a. sharp(-witted) person2. [wzrok, ucho, obserwator] keen, sharp- bystrym uchem łowił najdalsze szmery his sharp ears picked up the faintest murmurs3. książk. bystry nurt/strumień a swift a. rapid current/stream- bystry potok a rushing mountain streamThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > byst|ry
-
6 tępaw|y
adj. 1. (nieostry) [nóż, ołówek] slightly blunt; [dźwięk] slightly dull 2. pot., obraźl. (mało bystry) [osoba] dull, obtuse; [mina, wzrok] blank, vacant- mieć tępawą minę to have a blank expression on one’s face- patrzeć tępawym wzrokiem to have a blank look in one’s eyesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tępaw|y
-
7 przenikliwy
przenikliwy [pʃɛɲiklivɨ] adj
См. также в других словарях:
bystry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bystrytrzy, bystrytrzejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} toczący się szybko (zwykle o nurcie rzeki); szybki, prędki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bystry potok. Bystra woda. Bystra kozica … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzrok — m III, D. u, N. wzrokkiem, blm 1. «zmysł, którego narządem są oczy, zdolność widzenia, czyli reagowania na takie cechy przedmiotów, jak barwy, kształty, relacje przestrzenne» Dobry, bystry, doskonały, nadzwyczajny, silny, słaby wzrok. Zasięg… … Słownik języka polskiego
bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… … Słownik języka polskiego
sokoli wzrok — {{/stl 13}}{{stl 7}} doskonały, daleko sięgający, bystry wzrok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzięki sokolemu wzrokowi pierwszy wypatrzył samolot. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orli wzrok — {{/stl 13}}{{stl 7}} wzrok doskonały, bystry, rejestrujący każdy szczegół i nawet bardzo oddalony przedmiot {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orli — «należący do orła; taki jak u orła, właściwy orłom» Orli dziób. Orle pióro, skrzydło. Orle gniazdo. ◊ Orli nos «nos wydatny, z lekka zakrzywiony» ◊ Orli wzrok, orle spojrzenie, orle oczy «bystry wzrok, bystre spojrzenie, doskonale widzące oczy» … Słownik języka polskiego
sokole oko — {{/stl 13}}{{stl 7}} doskonały, daleko sięgający, bystry wzrok {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spojrzenie — n I 1. rzecz. od spojrzeć. 2. lm D. spojrzenieeń «wzrok w chwili patrzenia; wzrok, oczy zwrócone, skierowane na kogoś, na coś; rzut oka» Czułe, czarujące, łaskawe, powłóczyste, zalotne spojrzenie. Bezradne, błagalne, pytające, współczujące… … Słownik języka polskiego
mącić — ndk VIa, mącićcę, mącićcisz, mąć, mącićcił, mącićcony 1. «czynić mętnym, nieprzezroczystym, niewyraźnym; zanieczyszczać, burzyć, bełtać» Mącić wodę w rzece, lekarstwo w butelce. ◊ Mącić wodę «wprowadzać celowo zamieszanie, zamęt, licząc, że się… … Słownik języka polskiego
sokoli — «należący do sokoła, właściwy sokołowi» Sokole gniazda. ◊ Sokole oko; sokoli wzrok «bystry, daleko sięgający, bardzo dobry wzrok» … Słownik języka polskiego
ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… … Słownik języka polskiego